پنج‌شنبه‌ی قبل از انتخابات
پنجشنبه, ۲۳ خرداد ۱۳۹۲، ۰۱:۵۴ ق.ظ
1. این روزها که بیشتر مشغول جر و بحث با اساتید و درگیر کارهای شخصی خودم بودم، کمی هم در ستادهای انتخاباتی نامزدها پرسه می‌زدم و از این ستاد به آن ستاد با نمایندگان و طرف‌داران و جان‌برکفان نامزدها صحبت می‌کردم. مردم هم حرف‌های جالب و مهمی می‌زدند، بیشترین دغدغه‌شان گرانی و مشکلات اقتصادی بود که خودتان بیشتر از همه با این مشکلات در ارتباطید!
2. در خلال مناظره‌ها و برنامه‌های تبلیغاتی نامزدها به نتایجی رسیدم که برخی‌شان عبارتند از:
- تا قبل از مناظرات، نظر مثبتی در خصوص آقای ولایتی داشتم، لیکن با دیدن برنامه‌ها، بیشتر از همه برای دکتر ولایتی تأسف خوردم.
- دکتر عارف را خیلی دوست داشتم و دارم. عارف شخصیت بسیار با اخلاقی است که اصلاح‌طلبان نظیر او را یا ندارند و یا خیلی انگشت‌شمار در اختیار دارند! دلم نمی‌خواست عارف فدای روحانی شود، ولی ظاهراً مرد با اخلاق اصلاحات فدای بی‌اخلاقی‌های روحانی و هم‌فکرانش شد.
- شعاری‌ترین شعار انتخابات را از آنِ حسن روحانی می‌دانم. دولت راست‌گویان و درست‌کاران. شعاری که در همین دو سه هفته‌ی تبلیغات هم رعایت نشد...
- یکی از زیباترین و ماندگارترین رخدادها، صحبت‌های دکتر حداد عادل در مناظره‌ی سوم بود که این زیبایی را با انصرافش به نفع جریان اصول‌گرایی تکمیل نمود.
- قالیباف هم یک مدیر اجرایی توان‌مندی است. ولی بنده ابداً رویکرد فرهنگی وی را قبول ندارم و این ادعا را دارم که هر چقدر توان عمرانی آقای قالیباف زیاد است، توان فرهنگی‌اش اندک است. قالیباف هنوز فرهنگ انقلاب اسلامی را به خوبی نمی‌داند و به آن معتقد نیست. اما به نظرم بهتر از ولایتی است.
- محسن رضایی مشکل اصلی مملکت را درست تشخیص داد؛ مشکل اصلی همان معضل اقتصاد است که مردم را تحت فشار قرار داده است. اما رضایی نگفت که اگر مشکل اقتصادی حل شود، فرهنگ انقلاب را چگونه می‌خواهد در جامعه پیاده کند؟ اصلا رضایی از فرهنگ اطلاع دقیقی دارد؟ اصلا کسی که در مناظره‌ها گفت "تا یک ریال نگیرم، یک ریال نمی‌دهم" تفکرش نسبت به فرهنگ چیست؟ مثلا در سینما حتما نگاهش فقط به گیشه‌ها است. در مطبوعات نگاهش به میزان خرید مردم است... راستی نگاه دکتر رضایی - سردار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی - به سوریه و لبنان و فلسطین چیست؟ تا یک ریال نگیرد...
- غرضی هم انسان شایسته و خوبی است، ولی نکته‌ی مفیدی از حرف‌هایش دست‌گیرم نشد.
- جلیلی چندان با تجربه نیست. "اقتصاد" را به طور تخصصی دنبال نکرده است. اما تیم زبده و قابل قبولی در اقتصاد دارد. جلیلی تنها نامزدی است که خیالم از رویکرد "فرهنگی‌اش" راحت است. جلیلی تنها نامزدی است که خیالم از رویکردش در خصوص مسائل "خارجه" راحت است. جلیلی را از آن جهت می‌پسندم که دروغ نگفت، شعار کوتاه‌مدت نداد، و بیشتر به پیش‌گیری فکر می‌کند تا درمان. جلیلی نگفت چند ماهه اقتصاد را سامان می‌بخشد. به نظرم آن‌هایی که وعده‌هایی این‌چنینی داده‌اند بسیار در اشتباه‌اند. مسلماً بهبود معیشت مردم در یک سال غیر ممکن نیست. شاید نامزدی بخواهد تمام توانش را بر روی این موضوع خرج کند لیکن نهایتاً این امر در یک یا دو سال امکان‌پذیر است، چرا که یا خودش درگیر باندهای بزرگ دلالی و رانتی می‌شود و یا تسلیم مفسدان و دلالان اقتصادی - همان‌هایی که در روز آخر ثبت نام کاندیداها قیمت دلار را 300 تومان کاهش دادند - می‌شوند. پس بهترین راه همان است که سیستم را اصلاح کنیم تا آیندگان هم وضعیت امروزی ما را نداشته باشند.
- بر این اعتقادم که هیچ رئیس‌جمهوری به اندازه‌ی احمدی‌نژاد به مردم خدمت نکرد. او دست بر روی طرح‌هایی گذاشت که خیلی از سیاست‌مداران پیشین که امروز مدافع حسن روحانی هستند، انگشت به دهان مانده‌اند و امروز تنها کارشان کوبیدن همه‌ی اقدامات مثبت دولت است. احمدی‌نژاد را در فرهنگ قبول نداشته و ندارم، ولی رویکردش نسبت به مسائل اقتصادی در دولت اولش را بسیار قابل قبول دانسته و می‌دانم. احمدی‌نژاد همانی است که چماق‌دار خطابش می‌کردند و آن نشد؛ طالبانش نامیدند و آن هم نشد؛ تندرو نامیدندش، و چندان متصف به آن نشد؛ احمدی‌نژاد بزرگ‌ترین اشتباهش آن بود که تمام عزت و شرافتش را - که تماما از آنِ مردم و رهبری است - در گرو حمایت از اسفندیار مشایی گذاشت که برایش زیارت‌نامه نوشت و نشان فرهنگ بر سینه‌اش نصب نمود و ... . حقارتم را آن‌جا احساس کردم که همراهش به وزارت کشور آمد و نقش یک محافظ را برایش ایفا کرد. از این‌ها نیز بگذریم تغییرات عجیب و غریبی است که در کابینه‌اش انجام داد و بعید می‌دانم "منافع ملت" علت اصلی آن تغییرات بوده باشد. اما با این حال، احمدی‌نژاد، چندان قابل تکرار نیست.
- به نظرم جلیلی نمونه‌ی آن کسی است که رهبری فرمودند "نقاط قوت امروز را منهای نقاط ضعف موجود دارا باشد". به نظرم جلیلی نمونه‌ی آن کسی است که رهبری فرمودند:"شعارهایی بدهد که منطبق با واقعیات کشور باشد".
3. امروز، پنج‌شنبه‌ی قبل از انتخابات، تقریباً فارغ‌التحصیل شده‌ام.
پی‌نوشت:
این تحلیل را از وبلاگ "به یاد یار سفر کرده" بخوانید. (+)
هم‌چنین بخوانید:
دیپلماسی تسلیم (+)
به چه کسی رأی می‌دهم (+)
انتخابات و هاضمه‌ی سیاسی فست‌فودی انقلابی‌ها (+)
انقلابی‌گری محافظه‌کارانه، انقلابی‌گری آرمان‌گرایانه (+)
